حقیقت آنکه ما ملتی بسیار بی عرضه و حقیر هستیم. چرا که هر بلای آسمانی و زمینی و انسانی که بر سرمان میاید را مصداقی برای "این نیز بگذرد" میبینیم و حتی برای زندگی بهتر حاضر به یک اعتراض حقیقی نیستیم و خدا را شکر میکنیم که "همینم هست، اگه نبود چی؟"
یک وقت هایی که خیلی تلویزیون نگاه کرده ایم و یا فشار زندگی لهمان کرده با اکانت های جعلی در فضای مجازی چهارتا استوری و توییت شیر میکنیم و به خیال خودمان مارتین لوتر شده ایم!
ما ملت ایران صدایمان فقط برای آزار همدیگر بلند است نه برای اعتراضی در خیابان
غیرتمان وقتی گل میکند که کسی نگاه چپ به خواهرمان بیندازد اما هیچوقت دم نمیزنیم که همان خواهر با مدرک فوق لیسانسش در حسرت یک شغل رده پایین مانده.
برای اعتراض به اعلام پنالتی غلط یک داور فضای مجازی را منفجر میکنیم اما زیر پست های مسئولین و حق خور فقط جوک میسازیم و البته که پر هستیم از چاپلوسی و تملق.
از دیشب بوی بنزین در اینستاگرام و توییتر پیچیده اما در شهر خبری از هیچ کداممان نیست که اعتراضی بکند، حرفی بزند.
ما ملت عقب مانده ای هستیم که هنوز در حسرت گذشته ایم و امید داریم که با تونل زمان به عقب برگردیم. خنده دار نیست؟ دلمان میخواهد به عقب برگردیم، نشدنی! اما برای آینده ی حتمی و پیش رو هیچ گامی برنمیداریم.
من و ملت ایران بسیار بسیار بی عرضه ایم.
ایم ,یک ,میکنیم ,ملت ,هستیم ,عقب ,که بر ,ملت ایران ,فضای مجازی ,بی عرضه ,در حسرت
درباره این سایت